Dramatische start eerste team

Zaterdag 16 september stond onze eerste wedstrijd van het seizoen 2017 – 2018 op het programma. |Uit tegen Oestgeest, een club die sinds een jaar of 3 in het Denksportcentrum in Leiden speelt. Als non-playing captain had ik het vervoer van de mannen geregeld en mijn verbazing was groot toen Jos en ik bij binnenkomst om 12.30 al zes andere Fischer Zetters aantroffen. In de voorbespreking kwam naar voren dat we qua gemiddelde leeftijd het op een na jongste team zijn en Oestgeest verreweg het oudste. Bovendien stond ons nieuwe lid en supersub Ivo in de basisopstelling. Kortom er was eigenlijk niets wat een eerste zege op weg naar het kampioenschap in de weg zou kunnen staan. Mijn belangrijkste taak deze middag was dan ook het zoeken van een restaurant waar we na de wedstrijd onze overwinning op gepaste wijze konden vieren. Dat bleek trouwens nog niet mee te vallen. Het Denksportcentrum ligt immers aan de rand van een troosteloos winkelcentrum; middenin een wijk bestaande uit een mix van tamelijk deplorabele jaren 60 hoogbouw en veel recentere hoogbouw die de plaats heeft ingenomen van hoogbouw die inmiddels van ellende in elkaar is gestort. Toch leverde mijn zoektocht opmerkelijke bevindingen op. Op ruime afstand van een van de meest aftandse flats kwam mij zeer opzwepende Aziatische muziek tegemoet. Naderbij komend zag ik dat hier een bruiloftsfeest gaande was met prachtig uitgedoste mannen en vrouwen pal voor de ingang van de flat. Op de galerij van de eerste verdieping stond een groepje gehoofddoekte dames het prachtige schouwspel te bewonderen. Met enige moeite kon ik mij losrukken en liep in de richting van de brug over de Oude Rijn in de hoop dat ik daar een leuk restaurant met uitzicht op de rivier zou vinden. En verdomd in een oude boerenhoeve had zich . . een sfeervol restaurant gevestigd. Helaas iets te sfeervol want de prijzen op de menukaart maakte duidelijk dat hier van gezellig eten geen sprake kon zijn. Een kilometer verderop lag een volgend restaurant luisterend naar de idyllische naam Het Haagsche Schouw. In vroeger tijden vertrok hier het veer naar Den Haag. Het zag er van buiten allemaal prachtig uit maar van binnen had de Van der Valk dynastie voor de bekende ballerige atmosfeer gezorgd. Met voorlopig onverrichter zaken keerde ik terug naar het Denksportcentrum. Het was inmiddels half 4 geworden en er tekende zich een overwinning voor onze jonge helden af. De borden 5 tot en met 8 stonden heel goed tot gewonnen en het leek me dat de eerste vier borden toch zeker een puntje zouden opleveren. Kortom

ik kon met vertrouwen aan het tweede deel van mijn zoektocht beginnen. Dit keer liep ik langs de Oude Rijn richting centrum en kwam al vrij snel langs een derde restaurant aan de rivier. Opnieuw leek van een afstandje alles in orde, maar helaas dit restaurant bleek afgehuurd door een trouwfeestje van een heel ander kaliber: stropdassen, nette pakken, hoge hakken en kokette jurkjes.

Dan maar doorgelopen naar het volgende etablissement waar een overweldigend kabaal vandaan kwam. Het domicilie van de Leidse studenten roeivereniging Njord. Ongeveer eenzelfde gezelschap als bij het derde restaurant maar dan gemiddeld 30 jaar jonger. Enfin om een lang verhaal niet nog langer te maken: uiteindelijk vond ik een leuk Spaans restaurant aan de rand van de binnenstad met vlakbij een grote parkeergarage voor de bolides van onze mannen.

Met gezwinde spoed terug naar de speelzaal om nog het winnende punt te zien scoren. Aangekomen bij de buitendeur werd mijn droom direct wreed verstoord. Maarten stond een sigaretje te roken en kreunde dat hij het (aan bord 6) helemaal verkloot had en dat we naar alle waarschijnlijkheid gingen verliezen. Helaas bleek dat inderdaad te kloppen. Weliswaar hadden Frans en Niels aan bord 7 en 8 hun tegenstanders inderdaad vrij moeiteloos geplet en had Roland tegen de Witte Meester (die zijn IM titel vooral heeft te danken aan het feit dat hij in de KNSB competitie uitsluitend met wit speelt) een solide remise (met zelfs een plusje in de slotstelling maar doorspelen leek op dat moment niet nodig…………) maar ook Casper (tegen IM Nicolic) en Ivo (tegen de niet te onderschatten de Niet) hadden verloren. We stonden op dat moment dus met 3,5 en 2,5 achter met de partijen van Jos en Herman nog bezig. Beiden hadden ook goed tot gewonnen gestaan, maar de stelling van Jos was inmiddels in een volledig gelijk eindspel verzand en de stelling van Herman zag er verdacht uit. Wonderen bleven helaas uit en dus dropen we met de staart tussen de benen en een 5-3 nederlaag af naar La Plancha. Dat bleek niet alleen een nostalgische plek voor Niels omdat hij daar ooit zijn promotiefeestje had gevierd, maar ook een voortreffelijk restaurant te zijn.

Het leed van de nederlaag werd dan ook snel weggespoeld en aan het eind van de avond overheerste de overtuiging dat we met 8 overwinningen alsnog kampioen worden!